Niet willen kunnen maar laten komen.
Ik zie het regelmatig gebeuren omdat we met z’n allen zo geconditioneerd zijn:
In een yogles zie je dat je de persoon naast of voor jou zoveel soepeler is dan jijzelf en spontaan probeer je zelf ook wat verder te geraken.
Je bent met yoga begonnen omdat je schouders vastzitten en les na les ga je na of je al vooruitgang hebt geboekt.
Na een meditatie ben je niet tevreden omdat je niet in de juiste toestand geraakte.
Gevolg is pijn, frustratie en ongeduld. Dit is geen yoga. Wat dan wel?
Continue reading Yoga is niet willen kunnen, maar laten komen