Corona lijkt al een eeuwigheid geleden, maar kan ons wel wat leren hoe om te gaan met een moeilijke periode die langer duurt dan je initieel dacht.

In 2021 had corona ons nu al meer dan een jaar in de greep.  Het vooruitzicht van de finish leek alsmaar op te schuiven.  Hoe voelde je je daarbij?

Veel mensen, misschien ook jij, ervaren een lange periode van pijn en lijden. Denk aan een ongeval waar de revalidatie maar lijkt te duren, aan een situatie die maar niet opgelost geraakt, een chronische ziekte, een verlies waar je maar niet over geraakt, …

Hoe ging jij met corona om?

Velen voelden zich ongedurig, prikkelbaar, boos, rebels, tekortgedaan.  Ze gingen de regels creatief interpreteren omdat de nood om plezier te maken zo groot was en het gemis aan sociaal contact overheerste.  Het voelde aan als noodzakelijk om zich nog een beetje goed te kunnen voelen.

Nog meer mensen voelden eerder angst.  Ze hebben corona van heel dicht meegemaakt of voelden de bedreiging heel nabij.  Ze keken met afschuw naar zij die de regels negeren.  Ze volgen de regels zo strikt mogelijk en vermijden elk risico.  Het lichaam voelt dikwijls wat verkrampt aan.  De slaap en spijsvertering is misschien minder goed.  De toekomst onzeker.

Nog anderen leden onder eenzaamheid.  Er was begrip voor de regels omdat anders alles verkeerd loopt, maar het sociale isolement woog zwaar.  Het zien van weinig mensen en het gebrek aan lichamelijk contact maakt moedeloos.  Verveling slaat toe.  Er lijkt geen doel meer te zijn om naar toe te werken.  Geen zin meer in niets en geen zingeving meer in het leven.

Waarom? Waarom?

Waarom zijn er zoveel verschillen in omgaan met uiteindelijk dezelfde situatie?

Waarom lijken je emoties en reacties op wat er doorheen de dag gebeurt zoveel uitvergroot?

Waarom is deze periode zo moeilijk en ervaart iedereen dit als lijden, maar op heel verschillende manieren?

Waarom was er tijdens de eerste golf van corona nog samenhorigheid, solidariteit en hoop en lijkt dit nu allemaal verdwenen?

Waarom is er zo’n groot verlangen naar hoe het was vooraleer corona er was, toen alles zo evident leek? Zou dit nog ooit terug keren?

En nu, na corona, lijkt het alsof we die periode uit ons collectief geheugen willen schrappen en zijn zonder nadenken teruggekeerd naar de ratrace zoals voordien, of nog erger. Waarom?

Wat kan helpen?

Wat kan je er aan doen, als je een periode van lijden meemaakt?  Hoe kan je wat je meemaakt transformeren naar iets positiefs?  Hoe kan je opnieuw gelukkig worden?  Op dit moment in de gegeven omstandigheden, straks als er hopelijk verbeteringen komen en later zonder te weten hoe het dan zal zijn?

Het boek “Life sucks.  Why?” met ondertitel “The Buddhist view on why we experience life as unsatisfactory” kan je hierin inzichten geven.

Op de vraaag waarom we lijden antwoordde de Boeddha steevast met “het vasthangen aan de khandhâ”.  De khandhâ is het proces hoe de dingen die gebeuren binnenkomen en hoe we daarmee omgaan. 

In het boek worden de 5 componenten van dit proces uitgelegd.  Het verklaart ook hoe het telkens opnieuw doorlopen daarvan gedragspatronen aanmaakt die ons vastzetten in hoe we met de dingen omgaan.

Het zien hoe dit proces bij jou werkt en wat jouw reactiepatronen zijn, is de basis om dit te transformeren.  Zo kan je beter omgaan met wat jou overkomt.  En hoef je niet vast te zitten in boosheid, angst of verdriet.

De 28 praktische oefeningen in het boek kan je toepassen op de kleine momenten in het dagelijks leven, op hoe je met corona omgaat of op de grote bronnen van lijden in jouw leven.  Je komt tot nieuwe inzichten hoe je beter kan omgaan met wat gebeurt en daarmee gelukkiger kan worden.  Ook de 8 uitgeschreven meditaties, waarvan je audio’s in het Engels en in het Nederlands kan downloaden, kunnen je meer inzicht geven.

Je kan het boek onder meer bestellen op https://www.amazon.de/dp/B0915BLFRX.  Daar zijn momenteel geen verzendingskosten op boeken naar België.