Met de corona crisis waren we plots allemaal getroffen in onze kwetsbaarheid.  Als je al niet besmet was met het virus, dan was je in ieder geval getroffen door de beperkende maatregelen.  Je was een groot stuk van je vrijheid kwijt doordat je niet meer kon gaan en staan waar je wilde.  Je was beperkt in je mogelijkheden omdat bepaalde dingen die vroeger evident waren niet meer konden. 
Misschien waren er familieleden die je nauwelijks of helemaal niet meer kon contacteren.

Velen van ons ervaren heel wat stress in zo’n crisissituatie.
Hierbij komen heel wat emoties op: eenzaamheid, angst, onzekerheid, twijfel, boosheid, verdriet, verlangen, onmacht, wanhoop, …
Ook kan je meegenomen worden door gedachtenspiralen: hoe lang zal dit nog duren?  Wat kan er nog allemaal verkeerd lopen?  Wat met de plannen die ik de komende maanden had?  Zal ik mijn job kunnen houden? Hoe kan ik uit die eenzaamheid ontsnappen?

De heftige emoties en de gedachten kunnen je meesleuren, waardoor het allemaal onoverkomelijk lijkt.

Hoe kan je hiermee omgaan?